Έφτασε η στιγμή να μοιραστώ μαζί σας μια μικρή ιστορία που άλλαξε ριζικά την ζωή μου. Την γνωρίζουν οι φίλοι μου, την ξέρουν οι συνεργάτες και οι μαθητές μου. Τώρα, αν θέλεις να δεις πως έφτασα εδώ που είμαι σήμερα θα την μάθεις και εσύ.
Ήμουν ιδιαίτερα τυχερός διότι λίγο μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου στην επικοινωνία και μάρκετινγκ με προσέλαβαν σε μια εταιρία στον κλάδο της υγείας. Ότι καλύτερο για έναν 26χρονο νεαρό δίχως εμπειρία και μεταπτυχιακές σπουδές.
Καθημερινά προσπαθούσα να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου για να αποδείξω αρχικά σε μένα και έπειτα στους ανωτέρους μου ότι δεν είμαι τυχαίος και μπορώ να συμβάλλω στην ανάπτυξη της εταιρίας. Τα χρόνια περνούσαν και εγώ έδινα την μάχη μου έχοντας πάντα ανοιχτά τα αυτιά μου για νέες προκλήσεις.
Το 2008 η τότε φίλη μου και σήμερα σύζυγος μου και μητέρα της αγαπημένης μας κόρης, με ενημέρωσε για το workshop ενός Αμερικάνου speaker με θέμα τα social media. Χωρίς δεύτερη σκέψη έκανα την εγγραφή μου.
Για 2 μέρες (Παρασκευή και Σάββατο) που κράτησε το workshop ήμουν με το στόμα ανοιχτό και σημείωνα κάθε λέξη που έβγαινε από στόμα του ομιλητή. Δεν πίστευα αυτά που άκουγα για τα άγνωστα ως τότε social networks (εκτός του myspace φυσικά) και την αμεσότητα που προσέφεραν στην επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Μπορούσες να μιλήσεις και να κάνεις deals με επαγγελματίες ανά τον κόσμο. Τώρα θα μου πεις μπορεί κάποιος στη θέση μου να σκεφτόταν αλλοδαπά γκομενάκια αλλά ο καθένας με τα ενδιαφέροντά του.
Έκει άκουσα για πρώτη φορά ότι μπορείς να αποκτήσεις τον δικό σου χώρο στο διαδίκτυο και να εκφράσεις ελεύθερα τις απόψεις σου δίχως να ζητήσεις την άδεια κανενός και αυτό λέγεται blog.
Δεν σας κρύβω ότι εκστασιασμένος από την είδηση, η πρώτη κίνηση που έκανα με το που γύρισα στο σπίτι ήταν να αποκτήσω το πρώτο προσωπικό blog μου. ΕΥΤΥΧΙΑ!!!
Στο τέλος του workshop ο εισηγητής με ρώτησε πως μου φάνηκαν όλα αυτά και του απάντησα: “Μόλις μας βγάλατε από την σπηλιά και μας δείξατε έναν νέο κόσμο!” Και όλα αυτά πριν 10 χρόνια.
Την Δεύτερα γύρισα στην εργασία μου αλλά το μυαλό μου ήταν ακόμα κολλημένο σε εκείνα τα κοινωνικά δίκτυα και το blog που είχα φτάξει την Κυριακή. Ανυπομονούσα να γυρίσω πίσω και να αποτυπώσω τις σκέψεις μου στο ολόδικο μου διαδικτυακό πεδίο έκφρασης. Βλέπεις από υπάλληλος είχα γίνει ο ιδιοκτήτης ενός blog και για μένα ήταν πολύ σπουδαίο.
Όσο περνούσε ο καιρός και άρχισα να μαθαίνω πράματα για το διαδίκτυο, τα κοινωνικά δίκτυα, το blogging, το Twitter, το Facebook τόσο οι μέρες στον εργασιακό μου τομέα γίνονταν βαρετές. Συνεχώς μάθαινα καινούρια πράματα και κάθε μέρα ήθελα να μάθω περισσότερα. Αγόραζα βιβλία από το Amazon, παρακολουθούσα ομιλίες και διάβαζα γνωστούς bloggers από την Αμερική.
Παράλληλα αποφάσισα να ξεκινήσω το μεταπτυχιακό μου για να δώσω τη δυνατότητα στον εαυτό μου να αποκτήσει και θεωρητικό υπόβαθρο στην διοίκηση. Μετά από αρκετά χρόνια μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι το MBA δεν έπιασε ούτε το 10% των γνώσεων που κέρδισα από το προσωπικό διάβασμα βιβλίων, μελετών και άρθρων από thought leaders. Ωστόσο παραδέχομαι ότι έκανε και αυτό τη δουλειά του και συνέβαλε στο να ανοίξει ακόμα περισσότερο το πεδίο των γνώσεων μου.
Όπως μπορείτε να καταλάβετε από τη μια στον προσωπικό μου χρόνο πίεζα τον εαυτό μου να εξελιχθεί και απο την άλλη η εργασιακή καθημερινότητά μου ήταν γεμάτη ενδοεταιρικά politics, προσωπικές συμπάθιες ή αντιπάθειες, ανούσιες συζητήσεις, βαρετά meetings με άσχετους διευθυντάδες που προσπαθούσαν να με πείσουν ότι αυτά τα καινούρια που είχα μάθει δεν είχαν κανένα χώρο στον εργασιακό μου τομέα.
Μάταια ο ανώτερος μου, συνεργάτης και φίλος Ηλίας προσπαθούσε να κρατήσει τις ισορροπίες και να μου δώσει κίνητρο να εργαστώ όπως έκανα στην αρχή της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας. Είχα έρθει σε ένα αδιέξοδο και ως αποτέλεσμα γυρνούσα κάθε μέρα στο σπίτι μου μες τα νεύρα. Δεν μπορούσα με τίποτα να διαχειριστώ το γεγονός ότι υπάρχουν στελέχη που δεν θέλουν δουν τα πράματα να εξελίσσονται αλλά προτιμούν την πλήρη ακινησία για να κρύψουν τις δικές τους αδυναμίες.
Όσο περισσότερο ενδιαφερόμουν για το καλό της εταιρίας προσφέροντας νέα γνώση, ιδέες και προτάσεις τόσο περισσότερο bullying δεχόμουν από τους ανωτερούς μου. Οι πραγματικά αγνές προσπάθειες μου μεταφράζονταν ως απειλή για αυτούς που δεν είχαν την ικανότητα να διαχειρίστουν κάτι που ήταν έξω από τη ζώνη άνεσης τους.
Ο καιρός περνούσε και η καθημερινότητα μου γινόταν όλο και πιο δύσκολη. Η μόνη χαρά και διέξοδο που έβρισκα ήταν το blog μου που άρχισε να συγκεντρώνει την προσοχή πολλών επαγγελματιών οι οποίοι ενδιαφέρονταν να διαβάσουν την άποψη ενός άγνωστου νεαρού που μιλούσε για το μέλλον του μάρκετινγκ και για κάποια άγνωστα σε πολλούς social media.
Στο μυαλό μου άρχισε να αιωρείται η ιδέα της αποχώρησης για να φτιάξω κάτι δικό μου όπως το ήθελα και όπως πραγματικά έπρεπε να είναι. Όμως η οικονομική κρίση που έκανε την εμφάνισή της στην Ελλάδα λειτουργούσε ως τροχοπέδη σε κάθε κίνηση ενός 32χρονου παντρεμένου με παιδί δίχως υποστήριξη από τους γονείς και σε σπίτι με ενοίκιο.
Ωσπου ένα βράδυ που έπεσα να κοιμηθώ, το βράδυ που άλλαξε τη ζωή μου, είπα στον εαυτό μου:
Δηλαδή ρε Γιάννη προτιμάς να φτάσεις 50 χρονών και να μετανιώσεις γιατί κότεψες στα 30 σου και δεν έκανες αυτό που πραγματικά ήθελες; Θα λες ότι έμεινες στην σιγουριά και δεν προσπάθησες καν να κάνεις το όνειρο σου πραγματικότητα; Ότι είναι να κάνεις κάντο τώρα.
Και κάπως έτσι πήρα την απόφαση να κάνω την μεγάλη έξοδο και να κυνηγήσω το όνειρο μου. Ξεκίνησα το 2013 και ολοκλήρωσα το 2014 να σχεδιάζω μια εταιρία μάρκετινγκ που θα βοηθούσε τις εταιρίες και τα στελέχη να προσαρμοστούν στη νέα κανονικότητα και το αφιλόξενο νέο περιβάλλον της αγοράς.
Σε ένα καφέ με τον Στέλιο (αδερφικός φίλος και σημερα κουμπάρος) τον ρώτησα πως να πω την εταιρία μου που στην ουσία αυτό που κάνει είναι να ξαναμάθει από την αρχή την αλφαβήτα στις εταιρίες. Το σκέφτηκε και μου είπε “Restart θα την πεις. Αυτό κάνεις ή μάλλον αυτό τους λες να κάνουν. Και μάλιστα δεν θα το πεις Restart αλλά Ristart γιατί η επανεκκίνηση θα πρέπει να είναι σωστή Right Start”. Έτσι και έγινε!
Καταλύτης στην προσπάθεια μου, η γυναίκα που ήταν, παρέμεινε και εξακολουθεί να είναι ακόμα και σήμερα δίπλα μου βράχος στις αναταράξεις και φάρος στις μαύρες και πολύ δύσκολες νύχτες των πρώτων μηνών.
Ακομα και σήμερα απορώ πως πήρα την απόφαση να βάλω σε τέτοιες περιπέτειες την οικογένεια μου για να ξεκινήσω μια εταιρία με 0 χιλιάδες ευρω. Τι μούρλα!
Έμεινα χωρίς αυτοκίνητο και μπήκα ξανά σε λεωφορείο μετά από χρόνια, δεν πηγαίναμε πουθενά με την οικογένεια μου, το καλοκαίρι δεν κάναμε διακοπές, κάποιες φορές δεν είχα να πληρώσω ούτε το ενοίκιο του σπιτιού μου αλλά δεν το έβαλα κάτω ούτε για μια στιγμή. Δεν θα πω ψέματα, πάνω στη δυσκολία σκέφτηκα μήπως είχα πάρει λάθος απόφαση αλλά δεν άφηνα αυτές τις σκέψεις να με κυριεύσουν. Έλεγα κάθε μέρα στον εαυτό μου ότι είμαι μαχητής, πολεμιστής, πρωταθλητής και δεν πρέπει να τα παρατήσω.
Από τη μια οι δυσκολίες της καθημερινότητας και από την άλλη η διέξοδος που έβρισκα με την αρθρογραφία στο blog μου. Συνέχιζα να μοιράζω σχεδόν κάθε μέρα τις σκέψεις μου και την γνώση που είχα αποκομμίσει από τα βιβλία. Ήμουν πιστός στο ραντεβού μου με τους ψηφιακούς φίλους και ακολούθους που είχα γνωρίσει και επικοινωνήσει τα τελευταία χρόνια μέσω των social media.
Εκμεταλλεύτηκα στο έπακρο την δύναμη των κοινωνικών δικτύων για να μπορέσω να γνωστοποιήσω την ύπαρξη μου και στη συνέχεια την δημιουργία της νέα μου εταιρίας. Στα πρώτα τηλεφωνημάτα που έκανα σε υποψήφιους πελάτες το feedback που πήρα με άφησε έκπληκτο.
– Ναι γεια σας είμαι o Ιωάννης Οφάκογλου της Ristart…
– Ωωωω τι κάνετε κύριε Οφάκογλου, ναι σας ξέρουμε διαβάζουμε τα άρθρα.
Και τότε σκέφτηκα:
Ώπα μαλάκα μου δουλεύει, διαβάζουν τα άρθρα μου στελέχη των εταιριών και μάλιστα τους αρέσουν κιολας! Με το blog μου κατάφερα να γνωστοποιήσω την ύπαρξή μου.
Το blogging και η αλληλεπίδραση στα social media είχαν ως αποτέλεσμα να κλείσω πολύ γρήγορα συμβόλαια με μεγάλες εταιρίες, όπου οι ιδιοκτήτες σε κάποιες και τα στελέχη σε κάποιες άλλες διάβαζαν τα άρθρα μου.
Και κάπως έτσι, φτάσαμε στο σήμερα που η RISTART διαγράφει συνεχώς ανοδική πορεία και παρέχει τις υπηρεσίες της σε μικρές και μεγάλες εταιρίες, Ελληνικές και πολυεθνικές με πολύ μεράκι, πάθος και αγάπη γι’αυτό που κάνουμε.
Ο στόχος που έθεσα στην έναρξη μέχρι και σήμερα παραμένει ο ίδιος: Να βοηθήσουμε τις εταιρίες να προσαρμοστούν ομαλά στο νέο περιβάλλον της αγοράς και να αναπτυχθούν.
Το συμπέρασμα που βγάζω κάθε μέρα, που και εγώ ως νέος επιχειρηματίας διαγράφω την πορεία μου είναι ότι…
Τελικά το μόνο που μπορεί να σε κάνει να αποτύχεις είναι μόνο ο ίδιος σου ο εαυτός!